Rozdział 4

No heej :D
Zapraszam na kolejny rozdział :

'Leon'

-Posrało cię?! - krzyknąłem, na co ta zaczęła się jeszcze głośniej śmiać. -Ludmiła! - ryknąłem na co ta się uspokoiła i uśmiech zszedł jej z twarzy. -Przeprasza, ale..

-Daruj sobie. - powiedziała smutno. No kurwa! 

-Naprawdę przepraszam. - powiedziałem. 

-A teraz gadaj po co ci wiedzieć, jak ona ma na imię? - zapytała. 

-No bo, ten... 

-Okej już wiem. Chcesz ją przelecieć. - odpowiedziała za mnie. 

-Skąd ten pomysł? 

-Proszę cię. Najpierw Lara, teraz ona. I jeszcze ten idiota chce mnie przelecieć. Jesteście tacy sami. - powiedziała. -Leon proszę, wyjdź bo muszę się uczyć z matmy, a jestem z niej słaba. 

 -Dobrze, ale jak chcesz to możesz poprosić o pomoc Federa, bo on jest z niej bardzo dobry. - powiedziałem i wyszedłem z pokoju. 

'Federico'

O co jej chodziło z tym na korytarzu? Co znowu zrobiłem? Moje rozmyślenia przerwało pukanie w drzwi. 

-Proszę! - krzyknąłem. Do środka weszła...

-Hej. - Ludmiła. 

-Cześć, co tam? - zapytałem. Nagle ta zaczęła się rumienić. "WTF?! Najpierw mnie omija bez słowa, a teraz się rumieni, jak mnie widzi". No tak! Ja siedzę w samych slipkach. 

-Mam jedną prośbę.. - odzywa się po chwili. Kiwam głową, żeby dalej mówiła. -Po pierwsze ubierz chociaż spodnie, a po drugie pomożesz mi z matmą? 

-Już się ubieram. - mówię i zakładam spodnie od dresu. -I tak, pomogę ci. - dziewczyna się tylko uśmiecha. 

-Mogę usiąść? - jest nawet fajna, jak się na mnie nie wydziera. 

-Jasne. - klepie miejsce obok mnie.

~*~

-Na tym właśnie polega trygonometria. - mówię. 

-Aaa. - kiwa głową. -Dziękuję. - dała mi buziaka w policzek. 

-Nie ma za co. - odpowiadam. -Słuchaj Lu, jak już jesteśmy u mnie w pokoju. - zbliżam się do niej. 

-Nawet nie próbuj! - krzyknęła i podniosła się na równe nogi. 

-Ale czego? - o co jej chodzi? 

-Chcesz mnie tylko przelecieć. - powiedziała prawie płacząc. 

-Skąd ci to przyszło do głowy? 

-Słyszałam, jak tak mówiłeś Leonowi. Że prędzej czy później wejdę ci do łóżka. - powiedziała to płacząc. 

-Lusia. - podszedłem do niej. -Ja-a. - jąkałem się.
-Daj spokój. - przytuliłem ją. przez chwilę się wyrywała, ale później się uspokoiła.
-Chciałem zapytać, czy nie miałabyś ochoty pograć w CS:GO?
-Co? - spojrzała na mnie. -Ty chcesz ze mną sobie pograć? - zapytała.
-No tak. A wtedy to powiedziałem, żeby nie myślał, że jestem ciotą. - spuściłem głowę. Ludmiła złapała za mój podbródek i podniosła go.
-Nie jesteś ciotą. - spojrzała mi w oczy i dała buziaka w usta.
-Dziękuję. - uśmiechnąłem się do niej.
-Mam dla ciebie świetną wiadomość. - uśmiechnęła się. Szczerze? To się jej trochę boję. W końcu to rodzina Leona.
-Jaką?
-Leon zabujał się w Violetcie.
-Serio? - zaśmiałem się.
-Tak, a ja mam plan, jak ich zeswatać. - uśmiechnęła się.
-Już się boję.

___________________
Rozdział byłby we wtorek, ale mój internet zaczął coś odwalać.
Włączał się, a za chwilę się wyłączał.
I jeszcze ta pogoda.
Raz słońce, raz burza, raz deszcz ;-;
Dobra, bo się za bardzo rozpisałam :D
Mam nadzieję, że rozdział wam się podobał :)
Kolejny mam taką nadzieję, że będzie w sobotę.

Kocham ♥♥
~Mar ;*